یک ابر کلونی از مورچه های مهاجم آرژانتینی (Linepithema humile) در کالیفرنیا از سن دیه گو تا سان فرانسیسکو وجود دارد. مورچه های آرژانتینی شبیه مورچه های دیگر نیستند و عملا نابود نشدنی هستند. به علت وجود کلونی های عظیم آنها در اروپا، ژاپن و استرالیا، سلطه ی جهانی آن ها با سلطه ی انسان قابل رقابت است. در ادامه به بررسی 10 حقیقت درباره مورچه های آرژانتینی می پردازیم.
1-کلنی مورچه های آرژانتینی توسط صدها ملکه اداره می شود.
بیشتر کلنی های مورچه ها حول یک ملکه می چرخند. ملکه از مورچه های نر کارگر بسیار بزرگتر است و در سریع ترین زمان ممکن جفت گیری می کند. سپس لانه اصلی خود را ترک می کند و لانه ی جدیدی می سازد. ملکه می تواند میلیون ها تخم در طول عمرش بگذارد و ارتشی از مورچه های نر کارگر و ملکه های آینده تولید کند. اما برخلاف اکثر مورچه ها، آرژانتینی ها دارای چندین ملکه هستند. ملکه ها در برخی از لانه ها، می توانند تا 30 درصد جمعیت را تشکیل دهند.
2-مورچه های آرژانتینی لانه های خود را به طور مکرر جا به جا می کنند.
انواع لانه در گونه های مختلف مورچه متفاوت است. اما مورچه های خاک، معمولا تونل هایی را در اعماق زمین حفر می کنند که از کلنی در طول زندگی ملکه محافظت می کند. اما همیشه مورچه های مهاجم آرژانتینی در حال انتقال و تغییر مکان هستند. آن ها اغلب تخم های خود را بسته بندی می کنند و کل کلنی و ملکه را به یک لانه جدید منتقل می کنند. حتی زمانی که هیچ تهدید ظاهری وجود ندارد. زیست شناس Debora Gordon گفت که هر مورچه معمولا در هر زمان 20 تا 30 لانه ی کم عمق دارد. آن ها می توانند در عرض چند هفته این لانه ها را بسازند.
3-مورچه های آرژانتینی قبل از اسکان در کالیفرنیا به ایالات متحده سفر کرده اند.
مورچه های آرژانتینی در اواخر قرن نوزدهم از شمال آرژانتین وارد ایالات متحده شدند. اولین مورچه آرژانتینی در 1891 در لوئیزیانا کشف شد. محققان معتقدند که مورچه ها با محموله های آرژانتینی قهوه یا شکر بارگذاری شده، به آمریکای شمالی سفر کردند. به احتمال زیاد آنها با قطار از بندر نیواورلئان در سراسر جنوب سفر کردند و به کالیفرنیا رسیدند. مورچه ها که شیفته ی آب و هوای مدیترانه ای شده بودند، دست به کار شدند تا سال 1907 مورچه های بومی محلی را حذف کردند. سپس اولین قدم های خود را برای تسلط کامل بر خاک در امتداد 560 مایلی خط ساحل کالیفرنیا آغاز کردند.
4-مورچه های آرژانتینی کالیفرنیا نسبت به اقوام آمریکای جنوبی خود آرام تر هستند.
در مقایسه ی مورچه های آرژانتینی آمریکای جنوبی و کالیفرنیا محققان دریافتند که مورچه های ساحل غربی بسیار آرام تر از مورچه های آرژانتینی هستند. طی آزمایشات زمانی که دو مورچه از لانه های مختلف در یک شیشه در آرژانتین قرار می گرفتند، انتظار میرفت که با هم مبارزه کنند. اما در کالیفرنیا مورچه های لانه های مختلف به ندرت با هم می جنگیدند. حتی زمانی که از مکان هایی با فاصله چند صد مایلی جمع آوری می شدند.
مطالعه DNA مورچه ها از هر دو مکان در سال 2000 تفاوت آشکاری را نشان داد. ریزماهواره های مورچه های آرژانتینی بیش از دو برابر ریزماهواره های مورچه های کالیفرنیایی تنوع داشتند. ریزماهواره ها، توالی DNA کوتاه هستند و با الگوی منحصر به فرد از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند. وقتی دو مورچه از لانه های مختلف در کالیفرنیا در کنارهم قرار گرفتند، یکدیگر را به عنوان خانواده شناختند. مورچه های آرژانتینی این کار را نکردند و این امر باعث می شود آن ها دفاع ارضی بیشتری را نشان دهند.
این تفاوت، ریشه ی ژنتیکی دارد که بیش از یک قرن پیش مورچه ها در هنگام ورود به ایالت کالیفرنیا با آن مواجه شدند. زیست شناس Neil D. Tsutsui با مطالعه بر DNA گفت: «مورچه های امروزی در کالیفرنیا همگی از نوادگان آن کلنی یافت شده هستند.»
او در گزارش استنفورد گفت: «به نظر می رسد که مردم ایلات متحده از نسل مسافرینی هستند که در سال 1620 به اینجا آمدند. به جای رقابت، نسل به نسل با هم کار کردند تا مورچه های بومی را بیرون کنند و یک کلنی عظیم در کالیفرنیا بسازند.»
5-مورچه های آرژانتینی در قبال قند و عسل شیرین از حشرات دیگر محافظت می کنند.
مورچه های آرژانتینی عاشق تغذیه از شهد شیرین هستند. اما گل ها و آشپزخانه های حومه شهر تنها منبع غذایی مورچه ها نیستند. حشراتی مانند شته ها که از شیره ی گیاه تغذیه می کنند مایع غنی از قند شهد را از انتهای خود دفع می کنند. مورچه های آرژانتینی برای اطمینان از جریان ثابت این ماده شیرین و چسبناک، با شکارچیان حشرات، از جمله سوسک ها مبارزه می کنند. آن ها حتی تولیدکنندگان شهد خود را به منابع غذایی بهتری منتقل می کنند تا از ترشحات مقعدی بیشترین بهره را ببرند.
6-ابرکلونی مورچه های آرژانتین – کالیفرنیا، یک ششم اندازه اروپای جنوبی است.
ابر کلنی کالیفرنیا که دانشمندان آن را کالیفرنیای بزرگ نامیدند، دومین مجموعه ی بزرگ مورچه های آرژانتینی در جهان است. بزرگترین کلنی در امتداد سواحل مدیترانه اروپای جنوبی یافت می شود. جایی که 3700 مایل از شمال ایتالیا تا سواحل اقیانوس اطلس اسپانیا ادامه دارد. تعداد مورچه هایی که حدود 80 سال پیش معرفی شدند، اکنون به میلیاردها مورچه می رسد. ابرکلونی های کوچک تر نیز در ژاپن و استرالیا وجود دارند.
7-مورچه های آرژانتینی، پس از انسان ها در رتبه ی دوم تسلط بر جهان قرار دارند.
مورچه های آرژانتینی در اروپا، کالیفرنیا و ژاپن به قدری به هم نزدیک هستند که در واقع یک کلونی واحد را تشکیل می دهند. مطالعه ای از دانشگاه توکیو توسط Eriki Sunamura، نشان داد که وقتی مورچه های سه ابر کلنی در کنار هم باشند، با هم نمی جنگند. در عوض شاخک های خود را برای خوشامد گویی به هم می مالند. روشی که مورچه های مهاجم آرژانتینی هنگام تعامل با افراد مرتبط از نظر ژنتیکی انجام می دهند.
محققان بر این باورند که کلونی مورچه های آرژانتینی تنها بزرگترین کلونی حشرات شناخته شده نیست. بلکه رقیب استعمار بشر در سراسر جهان است. آن ها با ارائه یافته های خود در مجله Insect Sociaux نوشتند: «گستره ی عظیم این جمعیت با گستره ی جامعه بشری مشابه است.»
8-اعدام دسته جمعی ملکه مورچه های آرژانتینی هر بهار انجام می شود.
هر بهار، درست قبل از شروع فصل جفت گیری، مورچه های کارگر 90 درصد از ملکه های خود را ترور می کنند. حشره شناسان مطمئن نیستند که چرا این اعدام در مقیاس بزرگ رخ می دهد. اما یک فرضیه نشان می دهد که کشتن ملکه هایی که ارتباط کمتری با آن ها دارند، یک رفتار کینه توزانه کارگران است.
طبق فرضیه ای توسط محققان دانشگاه Lausanne، مورچه های آرژانتینی از طریق تبادل بین لانه ها از اعضای مستقیم خانواده جدا می شوند. هر سال قبل از شروع فصل جفت گیری، آن هایی که از نظر ژنتیکی مرتبط هستند ملکه های با نسبت ژنتیکی دورتر را می کشند. این کار تنوع ژنتیکی را کاهش می دهد و لانه با ملکه ای که مستقیما با اکثریت کارگران مرتبط است بازسازی می شود.
نتایج این مطالعه قطعی نبود و این سوال بدون پاسخ باقی ماند. با این حال، محققان در این فرآیند چیزی غیرمنتظره را آموختند. به جای یافتن تنوع ژنتیکی در بین مورچه های کارگر، آن هایی که به هر لانه تعلق داشتند در واقع یک جمعیت همگن بودند. فقط ملکه ها با روابط خانوادگی و ژنتیکی نسبتا دورتری در هر لانه بودند.
9-هنگام تغییرات اقلیمی، مورچه های آرژانتینی برای انسان ها آزار دهنده می شوند.
مورچه های آرژانتینی در آب و هوای مدیترانه ای رشد می کنند که زمستان ها خنک و مرطوب و تابستان ها گرم و خشک است. هنگامی که شرایط ایده آل است، تا حد زیادی خود را حفظ می کنند. اما زمانی که خشکسالی است یا هوا بسیار مرطوب است، مورچه ها در جست و جوی آب و هوای مناسب داخل خانه ها می روند. مورچه های آرژانتینی می توانند غذا یا آبی را که بدون محافظت رها است، در عرض چند دقیقه پیدا کنند.
با تغییر آب و هوا، شرایط آب و هوایی بد در کالیفرنیا شدیدتر وخشکسالی ها بیشتر می شود. این تغییرات در حالی که بعید است آسیب جدی به مورچه ها وارد کند ولی آن ها را به خانه های مردم می رانند. مورچه ها در چنین شرایطی ساکنان سن دیه گو تا سان فرانسیسکو را به دردسر بزرگی می اندازند.
10-ریشه کن کردن مورچه های آرژانتینی تقریبا غیر ممکن است.
کشتن مورچه های آرژانتینی آسان است؛ اما کلنی مورچه های آرژانتینی داستان متفاوتی دارد. مورچه های کالیفرنیا هیچ شکارچی طبیعی ندارند. L.humile عملا رقبای احتمالی را از بین برده و تعادل اکولوژیکی گونه های بومی را در این فرآیند مختل کرده است. حشره کش هایی که قادر به نفوذ به لایه های زیرزمینی نیستند، موثر نیستند. چون مورچه ها می توانند تمام لانه خود را با سرعت جا به جا کنند، اقدامات کنترل خانگی مانند طعمه مورچه نیز وجود ندارد. پس از گذشت بیش از یک قرن در کالیفرنیا، مورچه های آرژانتینی اکنون عملا شکست ناپذیر هستند.
منبع :
مترجم: مهسا صیدی | تولید محتوا و ویراست: نفیسه مظفری
بیشتر بخوانید: تاثیر نور خورشید در رنگ مو
