منشا سلول سرطان مری در کجاست؟

منشا سلول سرطان مری در کجاست؟

خب حالا داستان چیه؟

 

منشا سلول سرطان مری در کجاست؟ دانشمندان دانشگاه کمبریج گفته اند سلولهای سرطان مری همان سرطانی که بر لوله متصل کننده دهان و معده تأثیر می گذارد، سلول های معده هستند که تغییر یافته اند.

مجله Science این مطالعه را منتشر کرده است. این مطالعات نشان داد، که نوع خاصی از سلول های سرطان مری به نام آدنوکارسینوم مری است که ممکن است که شناسایی نوشند. اما در معده وجود داشته باشند و به زندگی خود ادامه دهند. این سلول ها به کمک تست غربالگری بارت در معده شناسایی می شوند که یک رویکرد مهم در کنترل سرطان مری را معرفی می کند.

 

سرطان مری ششمین سرطان کشنده دنیاست

 

سرطان مری ششمین سرطان کشنده دنیاست است و آدنوکارسینوم مری در کشورهای غربی در حال افزایش است. دانشمندان و پزشکان مدتی است می دانند که پیشرفت این سرطان با آسیب مری توسط رفلاکس معده (مری بارت) ارتباط دارد. این نوع سرطان مری در آندوسکوپی به صورت یک تکه صورتی در سطح مری ظاهر می شود.

از هر 100 تا 200 نفر در ایالات متحده یک نفر بر اثر رفلاکس معده دچار آسیب مری می شود. از بین 100 نفر مبتلا به این عارضه در طول عمر خود 3 تا 13 نفر به آدنوکارسینوم مری مبتلا می شوند. با این حال، منشا این سلول های غیر طبیعی، یک راز است که دهه ها دانشمندان را گیج کرده است.

 

 

یک گروه چندرشته ای از دانشمندان به سرپرستی پروفسور ربکا فیتزجرالد در واحد سرطان شورای تحقیقات پزشکی دانشگاه کمبریج ، امروز جامع ترین توضیح را تا به امروز ارائه می دهد. دکتر لیزه ژوانگ ، اولین نویسنده مشترک این مطالعه، گفت: “که مری بارت عمدتا در سلول های قسمت پایینی مری نزدیک به معده به نام سلول های گبلت رخ می دهد”.

آیا جهش ‌های DNA تصادفی هستند؟

در بیست سال گذشته حداقل شش فرضیه مختلف در مورد منشاء مری بارت وجود داشته است.اما پاسخ این معما استفاده از جدید ترین تکنیک ها بود.

 

روش تحقیقاتی این تیم

 

تیم تحقیقاتی، نمونه های بافتی بیماران مبتلا به مری بارت را با نمونه ی بافت اهداکنندگان سالم مورد کنترل وتجزیه و تحلیل قرار دادند. دکتر کارول نویکی اوسوچ و دکتر لیزه ژوانگ از این تیم تحقیقاتی، یک “اطلس” دقیق از سلول های موجود در بافت های جمع آوری شده را ایجاد کردند. که احتمالی برای ایجاد مری بارت بودند.

سلول هایی محققین که قبلا  موفق به جداسازی از بافت تازه انسانی نشده بودند در این تحقیق نیز جداسازی و مطالعه شده اند. سپس محققان نقشه سلول ها در بافت های سالم ، مری بارت و آدنوکارسینوم مری را با استفاده از تعدادی از فناوری های مولکولی پیشرفته مقایسه کردند.

فناوری مورد استفاده، مطالعه توالی RNA بوده، که محققان را قادر می سازد تا عملکرد تعداد زیادی سلول را در زمان کم بررسی کنند. آنها همچنین پروفایل متیلاسیون، تغییرات شیمیایی در DNA سلولهای بافت و نسب ژنتیکی ژن های دخیل را هم مورد بررسی قرار دادند.

 

نتیجه این تحقیقات

 

نتایج نشان داد که شباهت قابل توجهی بین سلول های معده و مری بارت وجود دارد. این نشان می دهد که می توان سلولهای بالای معده را به طریقی برنامه ریزی کرد تا شبیه به سلول های گبلت شوند. همچنین این سلول ها جایگزین سلولهای مری شوند. علاوه بر این، در این مطالعه، تیم نشان داد که دو ژن MYC و HNF4A کلیدهایی هستند که می توانند سلول های معده را به سلول های گبلت تغییر می دهند.

تکامل دهان و دندان انسان

نویسنده اول این مطالعه، دکتر کارول نویکی اسوچ، گفت: “تکنیک هایی که ما استفاده کردیم فرآیندهای داخلی را که در سلول های معده هنگام تبدیل شدن به بارت اتفاق می افتد به ما نشان داده است. سوال بزرگ در حال حاضر این است: چه چیزی باعث بیان این ژن ها می شود؟ احتمالاً عواملی همچون رفلاکس اسید صفراوی و سایر عوامل خطرناک مانند چاقی، سن، جنس و قومیت ترکیبی پیچیده است.”

نکته مهم این است که محققان دریافتند که همه سلولهای آدنوکارسینوم مری قبل از تبدیل شدن به سلولهای بارت و سپس به سلولهای سرطانی، سلولهای معده بوده اند.

پروفسور فیتزجرالد افزود: “حتی اگر بارت پیش سرطانی در زمان تشخیص سرطان قابل مشاهده نباشد. داده های ما نشان می دهد که سلول های سرطانی این مرحله را پشت سر گذاشته اند. این مورد مدتی است مورد بحث قرار گرفته است. اما نتیجه گیری ما این است که این بدان معناست که غربالگری بارت یک روش مهم برای کنترل سرطان مری است. ”

میشل میچل ، مدیر اجرایی تحقیقات سرطان انگلستان گفت: “بینش های امروزی در مورد منشاء آدنوکارسینوم مری می تواند به آگاهی از تلاش های آتی تحقیقات در مورد نحوه تشخیص زودهنگام این نوع سرطان کمک کند.”

 

مرجع

 

  1. Nowicki-Osuch, K & Zhuang, L et al. Molecular phenotyping reveals the identity of Barrett’s esophagus and its malignant transitionScience, 2021 DOI: 1126/science.abd1449
آیا این مقاله برای شما مفید بود؟
بله
تقریبا
خیر

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اسکرول به بالا