درمان جدید سرطان ممکن است باعث فعال شدن دوباره ی سیستم ایمنی شود

محققان حاضر در مطالعه (درمان جدید سرطان ممکن است باعث فعال شدن دوباره ی سیستم ایمنی شود) نشان دادند که سیستم ایمنی می­ تواند مجدداً برای از بین بردن تومور در موش­ ها فعال شود. برای این کار آن ها به طور همزمان از شیمی­ درمانی، آسیب به تومور و ایمونوتراپی استفاده کردند.

 

خب حالا داستان چیه؟

 

درمان جدید سرطان ممکن است باعث فعال شدن دوباره ی سیستم ایمنی شود، برای پی بردن به چگونگی این موضوع شما را به خواندن ادامه مقاله دعوت می کنیم.

محققان راهی جدید برای تحریک سریع حمله ­ی سیستم ایمنی به تومورها کشف کردند که می ­تواند ایمونوتراپی را در مقابل انواع بیش­تری از سرطان­ ها قابل استفاده ­کند.

ایمونوتراپی یک استراتژی امیدوارکننده برای درمان سرطان از طریق تحریک سیستم ایمنی بدن در جهت تخریب سلول­ های توموری می باشد. اما این روش تنها برای تعدادی از سرطان ها جواب می دهد. محققان  [1]MIT اکنون راهی جدید برای حمله سیستم ایمنی به تومورها کشف کرده ­اند. آنها امیدوارند بتوانند از ایمونوتراپی در برابر تعداد بیشتری از سرطان­ ها استفاده کنند.

رویکرد جدید آن­ها شامل خارج کردن سلول­ های تومور از بدن، درمان آن ها با شیمی درمانی و سپس برگرداندن آن­ ها به منبع تومور است. این سلول ­ها همراه با دارو هایی که سلول­ های T را فعال می­ کنند به بدن برگردانده می­ شوند.در نهایت به نظر می­ رسد که این سلول­ های سرطانی آسیب دیده به­ عنوان یک سیگنال استرسی عمل می­ کنند که باعث تحریک سلول­ های T می­ شوند.

هنگامی که شما سلول ­های زنده با DNA آسیب دیده تولید می­ کنید، تحت شرایط خاصی آن سلول­ ها پیامی را ارسال می ­کنند که سیستم ایمنی را تضعیف می­ کند.

مایکل یافه[2] استاد علوم موسسه پژوهشی دیوید اچ. کچ[3] و مدیر مرکز تحقیقات پزشکی سرطان MIT و یکی از اعضای موسسه کچ برای تحقیقات یکپارچه­ ی سرطان است. او می­ گوید: “محققان دریافتند که این درمان می ­تواند تومور های تقریبا نیمی از موش ­ها را به­ طور کامل از بین ببرد”.

 

فعال­ سازی سلول­ های T

 

یک دسته از دارو هایی که در حال حاضر برای ایمونوتراپی سرطان استفاده می­ شوند، نوعی از مهارکننده ­ها هستند. این دارو ها مولکول­ هایی را مهار می­ کنند که نقطه­ های ایست بازرسی[4] را مسدود کرده بودند. آن­ ها در واقع ترمز سلول­ های T را که خسته ­اند و قادر به حمله به تومورها نیستند، برمی­دارند. این دارو ها در درمان برخی از سرطان­ ها موفق عمل کردند اما برای درمان انواع زیادی از سرطان­ ها کارآمد نیستند. یاف و همکارانش سعی کردند با ترکیب دارو های شیمی ­درمانی سیتوتوکسیک[5] برای سلول­ ها، عملکرد این دارو ها را بهبود ببخشند. این کار با هدف تحریک سیستم ایمنی برای کشتن سلول­ های تومور با استفاده از شیمی درمانی می باشد.

این رویکرد بر پدیده ه­ای موسوم به مرگ سلولی ایمونوژنیک استوار است که در آن سلول­ های تومور مرده یا درحال مرگ، سیگنال­ هایی ارسال می ­کنند که توجه سیستم ایمنی را به خود جلب می­ کند.

چندین آزمایش بالینی با ترکیب دارو های شیمی درمانی و ایمونوتراپی درحال انجام است، اما تاکنون اطلاعات کمی درمورد بهترین روش ترکیب این دو نوع درمان وجود دارد.

 

روش تحقیقاتی این تیم

 

تیم MIT، درمان سلول­ های سرطانی را با دارو های شیمی­ درمانی متعددی در دُزهای مختلف شروع کردند. 24 ساعت بعد، محققان سلول­ های دندریتیک[6] را به هر ظرف حاوی نمونه اضافه کردند و پس از 24 ساعت آن ها را با استفاده از سلول­ های T بررسی کردند.

سپس، آن­ ها میزان توانایی سلول­ های T را برای کشتن سلول­ های سرطانی اندازه گیری کردند. در کمال تعجب آن ­ها متوجه دو نکته شدند: اولا اکثر دارو های شیمی درمانی کمک زیادی نمی ­کنند. دوما دارو های کمک کننده، که به­ نظر می­رسید در دُزهای پایین سلول ­های زیادی را نمی­ کشند، بهترین عملکرد را داشتند.

محققان بعداً دلیل این امر را فهمیدند: سلول­ های تومور مرده باعث تحریک سیستم ایمنی بدن نبودند. بلکه عامل اصلی و حیاتی سلول­ هایی بودند که در اثر شیمی درمانی دچار آسیب شدند اما هنوز زنده هستند.

 

پیدایش یک مفهوم جدید

 

یافه می­ گوید:” این یک مفهوم جدید از آسیب سلول­ های ایمونوژنیک[7] در مقایسه با مرگ این سلول­ ها برای درمان سرطان را توصیف می­ کند. در ابتدا سلول­ های توموری را در یک ظرف درمان کنید. سپس آن ­ها را به طور مستقیم به تومور برگردانید و مهارکننده ­های مسدود کننده نقاط ایست بازرسی سلول را به آن­ ها بیفزایید. در نهایت می بینید سلول­ های زنده ای که آسیب دیدند، سیستم ایمنی را دوباره بیدار می­ کنند. ”

احتمالا داروهایی که که باعث آسیب DNA می ­شوند، بهترین عملکرد را در این روش دارند. محققان دریافتند هنگامی که DNA سلول توموری آسیب می بیند، مسیر های سلولی پاسخ به استرس را فعال می ­کند. این مسیرها سیگنال­ های استرس را ارسال می­ کنند و باعث تحریک سلول­ های T می­ شوند. در نتیجه علاوه بر سلول­ های دچار آسیب، سلول­ های توموری مجاور را نیز از بین می­ برند.

یافه می­ گوید: یافته ­های ما به­ طور کامل با این مفهوم که سیگنال­ های خطر درون سلول­ ها می­ توانند به سیستم ایمنی بدن علامت­ هایی ارسال کنند، مطابقت دارند. این نظریه توسط پلی ماتزینگر[8] در NIH[9] در دهه­ ی 1990 مطرح شد، اگرچه هنوز به­ طور جهانی پذیرفته نشده است.

نتیجه این تحقیقات

 

در مطالعه ­ی موش ­هایی با ملانوما[10]و تومور سینه، محققان نشان دادند که این درمان، تومور ها را به­ طور کامل در 40 درصد موش ­ها از بین می­ برد. علاوه بر این، آنها چندین ماه بعد، سلول­ های سرطانی را به این موش ­ها تزریق کردند. این تیم مشاهده کردند که سلول­ های T موش ­ها، آن سلول ­ها را تشخیص می دهد و قبل از ایجاد تومور های جدید آن­ها را نابود می ­کنند.

محققان همچنین تلاش کردند که به­ جای درمان سلول­ ها در خارج از بدن، دارو های تخریب کننده ­ی تومور را مستقیما به تومور ها تزریق کنند. اما این روش موثر نبود زیرا دارو های شیمی درمانی به سلول­ های T و سایر سلول­ های ایمنی نزدیک تومور آسیب می ­رسانند. همچنین، تزریق سلول­ های آسیب دیده بدون مهارکننده­ های انسدادی نقطه ­های بازرسی تاثیر کمی داشت.

یافه می­گوید: ” شما باید چیزی را ارائه دهید که می­ تواند به عنوان یک محرک ایمنی عمل کند، اما سپس باید مهارکننده­ ی قبلی را بر روی سلول­ های ایمنی آزاد کنید”.

 

چالش ها

 

یافه امیدوار است که این رویکرد را روی بیمارانی با تومورهایی که به ایمونوتراپی پاسخ ندادند، امتحان کند. اما در قدم اول به مطالعات بیشتری نیاز است تا مشخص کند که کدام دارو ها و در چه دُزی برای انواع مختلف تومور، سودمند تر خواهند بود. محققان همچنین درحال بررسی جزئیات دقیق این مسئله هستند که سلول­ های توموری دچار آسیب به چه صورت باعث تحریک و پاسخ قوی سلول­ های T می­ شوند.

یافه و دارِل ایروین[11] ( منتصب در بخش مهندسی زیستی و علوم مواد و مهندسی MIT و مدیر ارشد موسسه­ی کُچ) گاناپاتی سریرام[12] ( پسا دکتری در MIT ) و لورن میلینگ[13] ( دارای phd) نویسندگان ارشد این مطالعه هستند. این مطالعه در مجله­ ی Science signaling چاپ شد.

این تحقیق  توسط موسسه ملی سلامت آمریکا, فلوشیپ بین المللی انکولوژی Mazumdar-shaw ، مرکز تحقیقات پزشکی سرطان MIT و بنیاد Charles and marjury Hallowy تامین شد.

 

[1]. موسسه فناوری ماساچوست

[2] Michael yaffe [3] David H. Koch institue [4] Check Point [5]  Cytotoxic(این سلول­ها توانایی شناسایی و حمله­ی مستقیم به سلول آلوده و سرطان دارند.) [6] قوی­ترین سلول عرضه کننده­ی آنتی­ژن که با عرضه­ی آنتی­ژن­ها باعث فعال شدن سلول­های T می­شود.

[7] یعنی سلول­هایی که باعث تحریک سیستم ایمنی و ایجاد پاسخ می­شوند.

[8] Polly Matzinger

[9] موسسه ملی سلامت آمریکا

[10] یک تومور بدخیم پوستی

[11] Darrel Irvine [12] Ganapathy Sriram [13] Lauren Milling

 

منابع

 

• Materials provided by Massachusetts Institute of Technology. Original written by Anne Trafton. Note: Content may be edited for style and length.
• Ganapathy Sriram, Lauren E. Milling, Jung-Kuei Chen, Yi Wen Kong, Brian A. Joughin, Wuhbet Abraham, Susanne Swartwout, Erika D. Handly, Darrell J. Irvine, Michael B. Yaffe. The injury response to DNA damage in live tumor cells promotes antitumor immunity. Science Signaling, 2021; 14 (705) DOI: 10.1126/scisignal.abc4764

 

مترجم: مهسا صیدی | تولید محتوا و ویراستار: پرنیا فواکهی