اثر انگشت برای شناسایی افراد بسیار سودمند و مفید می باشد. با این حال هنوز هم از نظر بیولوژیکی، دانشمندان به هدف دقیق کاربرد اثر انگشت پی نبردند. البته آن ها با بررسی فرضیه های مختلف و آزمایش بر روی آنها، روز به روز به نتایج جالب تری دست می یابند.
آیا اثرانگشت برای بهبود حس لامسه‌ی ما است؟
در سال ۲۰۰۹، محققان دانشگاه مدرسه عالی پاریس، دو حسگر لمسی بیومیمتیک، ساختند. این حسگرها، توانایی انسان در لمس و درک ساختارها را تقلید می کنند.
یکی از آن حسگر ها، دارای شیار هایی است که به تقلید از اثر انگشت ایجاد شدند. حسگر دیگر، مانند پوستِ صاف و بدون شیار، به صورت هموار و صاف است. هنگامی که این انگشتان مصنوعی، روی سطوحی با بافت ناهموار و زبر حرکت می‌کردند، حسگرهای اثرانگشت ارتعاشاتی تا 100 برابر قوی تر از حسگر های صاف، ایجاد می کردند. در نتیجه دانشمندان دریافتند که این ارتعاشات، تحت تأثیر فرکانس های محدوده بهینه حساسیت گیرنده پاچینی است. (گیرنده هایی که در پوست ما، تغییرات فشار و ارتعاشات را تشخیص می دهند.)
این محققان معتقدند که ممکن است وظیفه اثر انگشت، تقویت دیتا های لامسه ای خاص باشد؛ تا به راحتی توسط سیستم عصبی پردازش شوند. آن ها همچنین اظهار می‌کنند که الگوهای چرخشی اثر انگشت، نمایانگر چرخش برخی از برجستگی ها به یک جهت با هدف ایجاد ارتعاش بیشتر است. این چرخش بدون توجه به جهت حرکت انگشت می باشد.
آیا اثر انگشت برای بهبود قدرت چنگ زدن و گرفتن اجسام است؟
انسان ها، بوزینه ها، میمون ها و کوالاها همگی دارای اثر انگشت هستند. برخی از میمون ها، روی دم خود، که با آن درختان را می گیرند؛ دارای لوایای برآمده ای هستند. طراحی و الگوی اثر انگشتان و وجود آن در همه این حیوانات، می تواند سازشی برای گرفتن بهتر درختان و استفاده از اشیا باشد. البته شواهد تجربی زیادی برای اثبات این موضوع وجود ندارد. بیومکانیست های دانشگاه منچستر، این ایده را در سال 2009 آزمایش کردند. تحقیقات آن ها نشان می‌دهد این موضوع، صرفا به دلیل وجود اثر انگشت نیست.
دکتر رولاند انوس و شاگردش پیتر وارمن، چسبندگی انگشتان وارمن را در زوایای مختلفی روی نوارهایی از ورقه های شیشه ای اکریلیک که مشابه پلکسی گلاس هستند؛ آزمایش کردند. آن ها دریافتند؛ علی رغم این که بسیاری از اجسام جامد از قانون آمونتون پیروی می کنند و اصطکاک بین آن ها متناسب با نیروی بینشان است؛ اصطکاک بین انگشت و شیشه، با اعمال فشار بیشتر، کمتر از آنچه انوس انتظار داشت افزایش می یابد. آن ها، برای اندازه گیری سطح تماس بین انگشتان و ورقه‌ها، انگشتان وارمن را در جوهر زدند؛ و به این نتیجه رسیدند که با افزایش سطح تماس، اصطکاک افزایش می یابد. همچنین، آن ها متوجه شدند که شیار های بین برجستگی های اثرانگشت، سطح تماس انگشتان با شیشه را در مقایسه با پوست صاف، حدود یک سوم کاهش می دهند. یعنی در واقع، اصطکاک و توانایی گرفتن اشیا را کاهش می دهند.
احتمالات دیگر در ارتباط با اثر انگشت
انوس و وارمن در پایان مقاله خود چند فرضیه ی قابل قبول دیگر برای اثر انگشت بیان می‌کنند. 1) اثر انگشتان، به پوست ما اجازه می دهند که راحت تر با اشیایی که لمس می‌کنیم یا نگه می‌داریم؛ تطابق پیدا کند. 2) اثر انگشتان باعث می شوند که تنش برشی کاهش یابد و درنتیجه از تشکیل تاول جلوگیری می کنند. 3) اثر انگشتان، در مقایسه با پوست صاف، اصطکاک را بر روی سطوح ناهموار افزایش می دهند. زیرا برجستگی ها، از فرورفتگی های روی این سطوح بیرون می آیند و سطح تماس بالاتری را ایجاد می کنند. آن ها معتقدند که اثر انگشتان نیز، مانند آج های لاستیک، باعث افزایش اصطکاک می شوند. انوس در حال آزمایش بر روی فرضیه های فوق می باشد. با این حال تاکنون به نتیجه ای که بتواند آن را با اطمینان منتشر کند، نرسیده است.
منبع
BY Matt Soniak ,September 28, 2012
مترجم: پرنیا محمدی | ویراستاری: مریم کمال پور
مطلب مشابه: تشابه بسیار زیاد اثر انگشت کوالا و اثر انگشت انسان ها
